Όταν έρχεσαι στη δομή της μεμβράνης, στην περιοχή του ξενοδοχείου, μπορείς να δεις τα βουνά πολύ μακριά, τα βουνά είναι ομιχλώδη, τα λευκά σύννεφα είναι μακριά, και εσύ αργά στριφογυρίζεις γύρω σου.Θα αναπνέεις ακόμα και ομοιόμορφα, από φόβο μήπως διαταράξεις την ομορφιά αυτής της πλευράς, από φόβο μήπως ενοχλήσεις αυτή την νεράιδα. " Θα είναι η κορυφή του βουνού, και η λίστα των βουνών είναι μικρή. " θα εμφανιστεί εδώ.Παίρνω μια ανάσα από τον αέρα μεταξύ των βουνών, νιώθω ότι η καρδιά μου μεγαλώνει, και νιώθω ότι οποιαδήποτε προβλήματα μπορούν να εξαφανιστούν μπροστά μου, αλλά τα υπόλοιπα είναι ειρηνικά και άνετα...

      Μακριά από το πόδι του βουνού, ο καπνός, τα πουλιά και τα έντομα ουρλιάζουν, αλλά είναι κρίμα που υπάρχουν λίγα άνθη ροδάκινου.Διαφορετικά, αμφιβάλλεις αν η καρδιά έχει ραγίσει σε μια άλλη χώρα των Θαυματών Ταογιουάν...  

      Σε αυτό το σημείο, μπορείτε να δείτε τα βουνά, μπορείτε και να δείτε τα χωριά, μπορείτε μόνο να δείτε τον ουρανό...Αν είσαι στην ομίχλη, μπορείς να ονειρεύεσαι σαν νεράιδα.Μου αρέσει να περπατάω ανάμεσα στον ουρανό, αν περπατάω στα σύννεφα, αν είμαι στη θάλασσα των νεφών, είναι ένα υπέροχο συναίσθημα.Νομίζω ότι αν είσαι ρομαντικός άνθρωπος, θα λατρέψεις αυτό το αιθέριο συναίσθημα.Σταδιακά από την κορυφή του βουνού, η ομίχλη εξαφανίζεται σταδιακά, σαν να περπατάει κατευθείαν από την παραμυθένια χώρα στον πραγματικό κόσμο!